Kronika: Pieśń o "wronach" i "muchomorach"

Przygotowane pod panowaniem władcy: Randud Rozważny.

piątek, 16. lutego Anno Domini 1424

Księstwo: Fryzja

Miodu zatem popiwszy, a jadłem posiliwszy się godnem, stary Jargmund bajać tako począł.
Działo się to lat kilka na zad, kiej roki ze sobą się zbiegały.
Rheidan wraz z towarzysze swemi koniuszego jenż targu korzystnego z księstwem sąsiednim owoc odebrać powinien z ziem pogranicznych eskortować wyznaczon został.
Bandy zbójów wszelakich pogranicze fryzyjskie natenczas nawiedzały eskorta takowa konieczną więc była.
Rheidanowi woje Rumaki zakupione odebrawszy ku ziemiom fryzyjskim kierować się zatem poczęli.
Jednakoż nocą ciemną, na warcie stojąc Rheidan na skutek wina nadmiaru tudzież podróży trudów zasnął snem głębokim.
A oto co się wojowi Rheidanowi natenczas przyśniło.
Śnił on bowiem, iże muchomory, tak muchomory!!! Grzyby owe z kapeluszami czerwonemi kropek białych pełnymi, w towarzystwie wron oddział Rheidanowy napadły.
Wrony owe zaś darły się niemożebnie: CU! CU! Cu!!! Dziobiąc Rheidana dzioby swemi ostremi.
Ocknął się tedy ze snu Rheidan niestrożny, wżdy "wrony" nadal Cu Cu Cu wrzeszczały, kłjąc woja nieustannie.
"Co to za wrony dziwne, oneż zamiast "kra" "kra" "kraaa" "cu" "Cu" "Cu wywrzaskują? dziwił się zaspany Rheidan. Ostatnia to myśl woja owego była nim go wojownicy wrazi zaciukali.
oniż granicę podstępem przekroczywszy na eskortę koniuszego uderzyli, całą niecnie wybijając.
Nielza
powiadam nielza dziatki - bajanie swe stary kontynuował - na warcie stawszy spać. Tedy bowiem nie tylko woje obcy, ale i muchomory z wronami ubić nas gotowi.
Okiem kaprawym Jarmund na dziatki go otaczające pogląda a i spod brwi krzaczastych spoziera, czy woj jakowyś gatki owej nie nasłuchuje.
"Godnąś nas dykteryjką Jarmundzie obaczył, tedy pierścień srebrny przyjmij jako naszej wdzięczności pamiątkę" - rzekł Randud Fryzyjski, władca mądry i rozważny. Książę wszak co wszem wiadomem było pieśni gładkie lubił i docenić potrafił.