Opis i zasady dotyczące bitew

TAKTYKA ODDZIAŁU

Każdy władca może zawczasu wydać polecenie każdemu regimentowi, jak ten ma zachowywać się podczas walki. Może określić następujące zachowania żołnierzy:

• czekaj na wroga - regiment biernie oczekuje na atak przeciwnika, walczy gdy wróg podbiegnie do niego lub bitwa toczy się w osadzie.
• dąż do walki w zwarciu (X) - żołnierze ruszają do przodu, szarżując pozycje nieprzyjaciela, a następnie prą w miarę możliwości do przodu.
• ponawiaj szarże (X) - regiment po szarży na wroga wycofuje się (może wtedy być celem dla strzelców przeciwnika) na jedną rundę i ponawia szarżę. Rozkaz jest wykonywany wtedy, gdy inni żołnierze będą utrzymywać wroga w walce wręcz (nie mogą wszyscy ponawiać szarż).
• strzelaj z dystansu - rozkaz ten ma sens w przypadku regimentów wyposażonych w broń miotającą, żołnierze strzelają, gdy na polu bitwy są niezwiązane walką oddziały przeciwników. Gdy celów brak, czekają na wroga.
• strzelaj, potem walcz wręcz - podobnie jak poprzedni rozkaz, z tą różnicą, że gdy nie ma celów do strzelania, żołnierze ruszają naprzód, aby wspomóc towarzyszy w walce wręcz.
• czekaj, walcz od 3 rundy (X) - rozkaz przeznaczony dla odwodów, które mają wkroczyć do walki po 2 rundach oczekiwania. Dzięki temu będą mniej zmęczeni, tyle że kosztem towarzyszy, którzy walczyli od początku.

Rozkazy oznaczone (X) - aby zostały wykonane, żołnierze je posiadający muszą stanowić co najmniej 20% stanu liczbowego żołnierzy, przy czym poszczególne rozkazy sprawdzane są niezależnie od siebie. W przypadku gdy któryś z rozkazów ma zbyt małą ilość przedstawicieli, otrzymują oni nowy rozkaz - "czekaj na wroga".

Jeśli regiment nie posiada broni miotającej, a ma wydany nieprawidłowy rozkaz, zostaje on automatycznie zmieniony. Rozkaz 'strzelaj z dystansu' zmieniany jest na 'czekaj na wroga', a 'strzelaj, a potem walcz wręcz' na 'dąż do walki wręcz'.

W sytuacji, gdy żołnierze jednej strony bitwy są ostrzeliwani przez drugą, i wszyscy żyjący żołnierze mają rozkaz 'czekaj na wroga', zostaje on zmieniony na 'dąż do walki w zwarciu' - aby uniknąć sytuacji, gdy z powodu błędnie wydanych rozkazów jedna ze stron jest 'wystrzeliwana jak kaczki', biernie oczekując na śmierć.

RODZAJE BITEW

• bitwa polowa - starcie dwóch lub więcej oddziałów poza terenem osady, na polu. Regimenty mają możliwość oddania salw na początku bitwy, wielkie znaczenie mają szarże konnicy.
• bitwa w osadzie - starcie oddziałów wewnątrz osady, żołnierze nie mają możliwości oddawania strzałów ani szarżowania. Oddziały poza osadą nie mogą do niej dołączyć.
• szturm na osadę - atak oddziału lub oddziałów z zewnątrz osady. Umocnienia powodują, że obrońcom (wszystkim przystępującym do walki ze środka osady, o rozkazach: czekaj na wroga, strzelaj z dystansu) doliczane są bonusy związane z odpieraniem szarży oraz strzeleckie.
  
  Niektóre umocnienia wymuszają spieszenie oddziałów konnicy - wówczas spieszane są wszystkie konne regimenty, niezależnie od rozkazów i strony bitwy. Po bitwie, spieszeni żołnierze NIE wsiadają sami z siebie z powrotem na konie - trzeba im dopiero dać takie polecenie.
  
  Jeśli w osadzie nie ma ostrokołu ani zamku, napastnicy mogą dowolnie strzelać do obrońców. W innym przypadku, napastnicy mogą strzelać jedynie do tych obrońców, którzy sami strzelają.
• bitwa o osadę - atak na osadę oddziału (oddziałów) z osady. Brak bonusów za umocnienia, bitwa rozgrywana podobnie jak bitwa w osadzie, jednak stawką jest przejęcie kontroli nad osadą.

PRZEBIEG BITWY

Pierwsze ofiary w bitwie mogą paść z ręki łuczników i kuszników. To oni rozpoczynają ostrzał, dopóki wrogi oddział jest daleko. W zależności od przyjętych taktyk, wzajemny ostrzał może trwać krócej lub dłużej.

O tym, czy strzały łuczników trafią kogokolwiek z wrogów, decyduje BS strzelających. Można przyjąć, że dla BS równego 4 połowa strzał trafi w przeciwników. Trafiony może być każdy z żołnierzy wroga, niezależnie od jego pozycji w oddziale.

Trafienie strzały nie oznacza jeszcze śmierci żołnierza. Wpływ na to, ile trafień będzie skutecznych, mają S (BS) strzelającego i T trafionego. Nawet najlepiej opancerzony żołnierz może zginąć, gdy strzała trafi go w słaby punkt.

Wreszcie żołnierze wpadają na siebie i dochodzi do szarży. W tej fazie bitwy zabójcza jest zwłaszcza konnica. Po fazie szarży, następuje walka wręcz, która nie daje już konnym takiej przewagi. Armie można podzielić na dwie części, jedną - strzelecko-defensywną pozostawiając na tyłach, drugiej - ofensywnej - wydając rozkaz ataku.

Walka polega na serii pojedynków żołnierzy. Wynik starcia zależy w dużej mierze od WS walczących, jednak szczęście gra tu też dużą rolę. Wygrać dane starcie może zarówno atakujący, jak i broniący, może też ono zakończyć się chwilowo bez rozstrzygnięcia. Podobnie jak przy strzelaniu, trafienie rywala jeszcze nie oznacza jego śmierci, ponieważ cios może się okazać za słaby - zależy to w dużej mierze od S trafiającego i T trafionego.

Gdy jedna ze stron dysponuje przewagą liczebną podczas starcia, to ma ona szanse na dodatkowe ataki - bez ryzyka otrzymania wrogich ciosu. Ogólna ilość ataków jednej strony nie przekracza jednak 3-krotności liczebności przeciwnika.

Kilka uwag odnośnie szturmów na osady:
* władca księstwa broniącego się nie może spalić osady, która została zaatakowana.
* osadnicy, którzy wzięli udział w bitwie, po niej wracają do zwykłych prac.

Po rozegranej bitwie, z placu boju zbierane jest uzbrojenie - średnio co trzecia sztuka broni należąca do poległego żołnierza jest odzyskiwana. Podobnie dzieje się z końmi - średnio co trzeci koń, którego jeździec zginął, przeżywa bitwę.

WPŁYW MORALE

Każdy regiment przystępuje do walki z pewnym poziomem morale - które ma wpływ na to, jak żołnierze będą walczyć. Im wyższe morale, tym żołnierze walczą skuteczniej.

Morale poszczególnych regimentów ulega obniżeniu wraz z upływem bitwy. Gdy osiągnie 0 - wojacy mogą przestać walczyć i spróbować ucieczki. Mogą też dostać się do niewoli.

ZMĘCZENIE

Wszystkie oddziały przystępujące do bitwy, rozpoczynają ją bez zmęczenia. W trakcie bitwy zmęczenie oddziałów rośnie - gdy strzelają, przemieszczają się i walczą wręcz. Zmęczenie wpływa na celność strzałów, umiejętności walki, a także na S i T (nie wpływa jedynie na T i T-ST, gdy regiment jest ostrzeliwany).

Po bitwie zmęczenie znika, tak więc nawet jeśli oddziały biorą udział o tej samej godzinie w innej bitwie - rozpoczną ją wypoczęte.

NABYTE DOŚWIADCZENIE

Bitwa to miejsce, gdzie Twoi żołnierze przemieniają się z chłopców w mężczyzn. W ogniu walki, hartują swe ciała i dusze. Inaczej mówiąc - zbierają doświadczenie, które potem mogą w drodze treningu przekuć w konkretne umiejętności walki wręcz lub strzelania.

Również bohaterowie zbierają swe cenne doświadczenie i zyskują coraz większą sławę, co nie pozostaje bez wpływu na ich charyzmę i przywództwo.